SINOPSE
A historia da humanidade é a historia da loita violenta polo poder, conclúe Shakespeare na que é considerada a súa última obra: “A tempestade”, traicións, tentativas de usurpación, usurpacións mesmas ocupan cada unha das tramas como un mecanismo que se repetise ata o infinito.
Só uns anos antes, o autor inglés mergullárase nos aspectos máis tenebrosos da alma humana para observar a historia dende unha traxedia íntima, familiar que alcanza o interese xeral: “Macbeth”.
O heroe-vilán, cun nome que dá título á traxedia, e a súa esposa, movidos por unha ambición sen límites morais, conseguen o trono de Escocia mediante o asasinato, desatando un inferno que non son quen de controlar. Macbeth é demasiado ambicioso para que a súa conciencia impida o asasinato e ten demasiada conciencia para ser feliz como asasino.
Conxuros, sinais, profecías, todo lle vale para espantar o seu medo, que non obstante, acrecéntase canto máis ten que perder. Todo lle vale para xustificar a súa viaxe á escuridade onde cre poder acabar coa incertidume de morrrer algún día.
Soñando coa inmortalidade Macbeth asasina a verdade e a liberdade, a súa e a de todos.
Como vai agora o mundo, señor? Pregunta un personaxe anónimo despois do asasinato do rei Duncan. É que non o ves? -respóndelle.
A pesar da estrañeza que hoxe nos produce unha obra que dá conta do mal de forma tan descarnada, o tempo non pasou.
Helena Pimenta, directora de MacbetH |
